|
Hou je ook zo van gedichten? Niet alleen om ze te lezen maar ook om ze zelf te schrijven? Nou ik, Trudy Verdaasdonk, wel! Vandaar dat ik wil proberen om een poezie-pagina op te zetten zodat deze eeuwenoude kunst op dit supermoderne medium ook een plekje kan krijgen. Ideeen, reacties, gedichten, kritiek? Sylvia Plath, Neeltje Maria Min, Rutger Kopland, en gewoon onze eigen gedichten.....Iemand anders out there ook zo'n gedichtengek? Schrijf me eens een mailtje Verjaardagskaart Dit is het eerste jaar dat ik je niets kan sturen en als ik het toch doe komt het niet aan ik kan misschien hetzelfde nummer bellen maar 't heeft geen zin, je kunt het niet verstaan. Misschien kan ik nog op de aarde stampen misschien voel je de trilling van je kist hoewel je van de aardbodem bent verdwenen is het juist daar waar ik je 't meeste heb gemist. (c) trudy verdaasdonk Tijd De veilige deken van tijd genoeg later over een jaar naderhand is een vodje flanel geworden vol gaten nauwelijks om je aan te warmen het bedekt niet eens meer je tenen je knieen je buik het bedekt steeds minder de warmte van tijd genoeg overvloed aan jaren is gekrompen als tandvlees. (c) trudy verdaasdonk Sonnet over het zuiden De opdracht is: sonnet over het zuiden. Ik loop sindsdien alleen nog rondjes om de kerk kan me niet concentreren op m'n werk schrik op van onverwachte, keiharde geluiden. Bij "zuiden" denk ik aan fel temperament mensen die lachen, vechten, vrijen en omhelzen ik denk aan brabanders en belzen een zon die staat te laaien aan een vurig firmament. Ik denk aan Edward Hopper en zijn vrouw de vuurtoren die blakert in een zon voor mij niet weggelegd: ik ben te lauw en loop ook meestal in een trui met lange mouw dromend van emigreren naar een land van zon en in een hittegolf weer biddend om wat kou. (c) trudy verdaasdonk Kindermoord Vandaag had ik een kind willen zijn: juichend lopen aan de hand van de zon maar men dwong mij als steeds: zet je masker op van vrouw, je bent volwassen Ze noemen het aanpassing deze kindermoord O Herodussen van deze wereld nooit te ontkomen. (c) trudy verdaasdonk Postzegel De wereld van mijn vader is kleiner dan het formaat van een postzegel. Hij zit op een brief die nooit aankomt: geen verzamelaar is geinteresseerd geen kinderhand zal hem -onhandig- onder een vergrootglas leggen. Gekarteld, klein en oud een postzegel in de tijd van de fax. (c) trudy verdaasdonk Gedicht Woorden: je wilt ze bewaren, bewerken, omvormen tot een gedicht. Woorden: voortvluchtig als vlinders dartelen ze dwars door je netje willen niet in een doosje aan een speldje in een kastje op een rij: maar vrij. (c) trudy verdaasdonk Huize Transwijk, kamer 503 Zittend in een kamer vol herinneringen die hij zich niet herinnert dromend in een stoel over dingen die hij niet meer begrijpt; zit hij te wachten op iets of op niets doodt hij de tijd omdat de tijd hem niet doodt. (c) trudy verdaasdonk |